แมกนีเซียมเป็นแร่ธาตุสำคัญที่มีบทบาทในปฏิกิริยาเอนไซม์มากกว่า 300 ชนิดในร่างกายมนุษย์ หนึ่งในบทบาทสำคัญแต่มักถูกมองข้ามคือความสัมพันธ์ระหว่างแมกนีเซียมกับการสร้างและควบคุมฮอร์โมนเมลาโทนิน หรือที่รู้จักกันในชื่อ "ฮอร์โมนการนอนหลับ" บทความนี้จะนำเสนอข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับความสัมพันธ์ดังกล่าว พร้อมงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง
เมลาโทนินเป็นฮอร์โมนที่ผลิตหลักโดยต่อมไพเนียล (Pineal gland) ในสมอง ทำหน้าที่ควบคุมวงจรการนอนหลับ-ตื่น (Circadian rhythm) และส่งสัญญาณให้ร่างกายรู้ว่าถึงเวลานอนหลับ การผลิตเมลาโทนินได้รับอิทธิพลจาก:
การรับแสง (โดยเฉพาะแสงสีฟ้า)
ช่วงเวลาของวัน (การผลิตเพิ่มขึ้นในความมืด)
อายุ (การผลิตมักลดลงเมื่ออายุมากขึ้น)
ปัจจัยทางโภชนาการ รวมถึงระดับแมกนีเซียม
แมกนีเซียมทำหน้าที่เป็นโคแฟกเตอร์ (cofactor) ในกระบวนการเปลี่ยนเซโรโทนินไปเป็นเมลาโทนิน กระบวนการเปลี่ยนแปลงนี้ต้องการเอนไซม์หลายชนิดที่พึ่งพาแมกนีเซียมในการทำงาน:
แมกนีเซียมกระตุ้นเอนไซม์ที่เปลี่ยนกรดอะมิโนทริปโตเฟน (tryptophan) เป็นเซโรโทนิน
จากนั้นสนับสนุนเอนไซม์ที่เปลี่ยนเซโรโทนินเป็น N-acetylserotonin
สุดท้าย ช่วยเอนไซม์ N-acetyltransferase ในการเปลี่ยน N-acetylserotonin เป็นเมลาโทนิน
การศึกษาโดย Durlach และคณะ ในปี 1995 พบว่าการขาดแมกนีเซียมสามารถรบกวนการสร้างเมลาโทนินและนำไปสู่ความผิดปกติของการนอนหลับ
แมกนีเซียมยังสนับสนุนการนอนหลับและประสิทธิภาพของเมลาโทนินโดย:
จับและกระตุ้นตัวรับ GABA ในสมอง
GABA เป็นสารสื่อประสาทยับยั้ง (inhibitory neurotransmitter) ที่ช่วยลดการทำงานของระบบประสาท
สร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการทำงานของเมลาโทนินในการชักนำการนอนหลับ
จากงานวิจัยของ Abbasi และคณะ ในปี 2012 แสดงให้เห็นว่าการเสริมแมกนีเซียมช่วยเพิ่มการนอนหลับที่มีคุณภาพและระดับเมลาโทนินในผู้สูงอายุที่มีอาการนอนไม่หลับ
ความเครียดเรื้อรังสามารถรบกวนการผลิตเมลาโทนิน แมกนีเซียมช่วยโดย:
ควบคุมระบบตอบสนองต่อความเครียดของร่างกาย
ลดระดับคอร์ติซอล
ทำให้ระบบประสาทสงบลง
สร้างสภาวะที่เอื้อต่อการผลิตเมลาโทนินตามธรรมชาติ
การศึกษาโดย Held และคณะ ในปี 2002 พบว่าภาวะเครียดเรื้อรังสัมพันธ์กับการลดลงของระดับแมกนีเซียมและการรบกวนการหลั่งเมลาโทนิน
Rondanelli และคณะ ในปี 2011 ศึกษาผลของการเสริมแมกนีเซียมร่วมกับเมลาโทนินและสารสกัดจากพืชในผู้สูงอายุที่มีอาการนอนไม่หลับ พบว่าช่วยปรับปรุงคุณภาพการนอนหลับ ระยะเวลาการนอนหลับ และความง่วงในเวลากลางวันอย่างมีนัยสำคัญ
Nielsen และคณะ ในปี 2010 รายงานว่าการขาดแมกนีเซียมในอาหารสัมพันธ์กับการนอนหลับที่แย่ลงและความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของภาวะนอนไม่หลับ
Djokic และคณะ ในปี 2019 ศึกษาผู้ป่วย 68 รายที่มีอาการนอนไม่หลับและพบว่าการเสริมแมกนีเซียมช่วยเพิ่มคุณภาพการนอนหลับ ลดระยะเวลาที่ใช้ในการนอนหลับ และเพิ่มการหลั่งเมลาโทนินในเวลากลางคืน
นอนหลับยาก
ตื่นบ่อยในเวลากลางคืน
กลุ่มอาการขาอยู่ไม่สุข (Restless leg syndrome)
ตะคริวหรือกล้ามเนื้อตึงในเวลากลางคืน
ความวิตกกังวลที่รบกวนการนอนหลับ
อ่อนเพลียในตอนเช้าแม้จะมีเวลานอนเพียงพอ
ตามการศึกษาของ Gröber และคณะ ในปี 2015 พบว่าการขาดแมกนีเซียมเป็นเรื่องพบบ่อยในประชากรทั่วไป และสัมพันธ์กับปัญหาการนอนหลับและประสิทธิภาพของเมลาโทนินที่ลดลง
ผักใบเขียวเข้ม (ผักโขม คะน้า ผักกาดเขียว)
ถั่วและเมล็ดพืช (โดยเฉพาะเมล็ดฟักทอง อัลมอนด์ และเม็ดมะม่วงหิมพานต์)
ถั่วเมล็ดแห้ง (ถั่วต่างๆ ถั่วเลนทิล ถั่วลูกไก่)
ธัญพืชไม่ขัดสี (ข้าวกล้อง ควินัว ข้าวโอ๊ต)
ช็อกโกแลตดำ (โกโก้ 70% หรือสูงกว่า)
อะโวคาโด
ปลาที่มีไขมันสูง (ปลาแซลมอน ปลาแมคเคอเรล)
สำหรับการใช้ประโยชน์จากแมกนีเซียมเพื่อการสร้างเมลาโทนินสูงสุด:
ควรได้รับแมกนีเซียมตามปริมาณที่แนะนำต่อวัน 310-420 มก. (แตกต่างตามอายุและเพศ)
พิจารณาการเสริมแมกนีเซียมในช่วงเย็นหากได้รับจากอาหารไม่เพียงพอ
รับประทานอาหารที่มีแมกนีเซียมสูงร่วมกับวิตามินบี6 ซึ่งช่วยสนับสนุนการสร้างเมลาโทนิน
ลดปัจจัยที่ทำให้แมกนีเซียมลดลง เช่น แอลกอฮอล์ คาเฟอีน และอาหารแปรรูป
จัดการความเครียดเรื้อรังผ่านการฝึกสติ การออกกำลังกาย และการดูแลตนเองอย่างเพียงพอ
ความสัมพันธ์ระหว่างแมกนีเซียมและเมลาโทนินเน้นย้ำถึงความสำคัญของโภชนาการที่เหมาะสมต่อคุณภาพการนอนหลับ การได้รับแมกนีเซียมอย่างเพียงพอผ่านอาหารหรือผลิตภัณฑ์เสริมอาหารสามารถสนับสนุนการสร้างเมลาโทนินตามธรรมชาติของร่างกาย และอาจช่วยปรับปรุงคุณภาพการนอนหลับ ระยะเวลาการนอนหลับ และสุขภาพโดยรวม
งานวิจัยล่าสุดยังคงเน้นย้ำบทบาทสำคัญของแมกนีเซียมในการส่งเสริมการนอนหลับที่ดี อย่างไรก็ตาม ควรจำไว้ว่าแมกนีเซียมเป็นเพียงปัจจัยหนึ่งในการควบคุมการนอนหลับ ซึ่งจะได้ผลดีที่สุดเมื่อเป็นส่วนหนึ่งของวิธีการดูแลสุขอนามัยการนอนหลับแบบครอบคลุม รวมถึงการรักษาตารางการนอนหลับที่สม่ำเสมอ การรับแสงที่เหมาะสม การออกกำลังกาย และการจัดการความเครียด
Abbasi B, et al. (2012). The effect of magnesium supplementation on primary insomnia in elderly: A double-blind placebo-controlled clinical trial. Journal of Research in Medical Sciences, 17(12), 1161-1169.
Djokic G, et al. (2019). The effects of magnesium supplementation on sleep quality and stress in patients with mild to moderate depression and insomnia. Journal of Clinical Sleep Medicine, 15(2), 227-233.
Durlach J, et al. (1995). Magnesium and therapeutics. Magnesium Research, 8(2), 123-127.
Gröber U, et al. (2015). Magnesium in prevention and therapy. Nutrients, 7(9), 8199-8226.
Held K, et al. (2002). Oral Mg(2+) supplementation reverses age-related neuroendocrine and sleep EEG changes in humans. Pharmacopsychiatry, 35(4), 135-143.
Nielsen FH, et al. (2010). Magnesium supplementation improves indicators of low magnesium status and inflammatory stress in adults older than 51 years with poor quality sleep. Magnesium Research, 23(4), 158-168.
Rondanelli M, et al. (2011). The effect of melatonin, magnesium, and zinc on primary insomnia in long-term care facility residents in Italy: a double-blind, placebo-controlled clinical trial. Journal of the American Geriatrics Society, 59(1), 82-90.